Lieve familie en vrienden,
Sinds wij op 30 september 2002 hoorden van de ernstige hartafwijking van Abigaël hebben wij van velen van jullie steun gekregen, jullie aanwezigheid vandaag is voor ons een grote steun in deze moeilijke dagen.
De afgelopen weken hebben wij stapje bij stapje afscheid moeten nemen van onze Abigaël. Zoals velen tegen ons hebben gezegd het onvoorstelbare is gebeurd, op de finish streep kwam de neurologische complicatie. Ze had al vier grote open hart operaties ondergaan, en op die bewuste vrijdag 19 november werd een kleine toevoeging aan de laatste operatie gedaan en toen sloeg het noodlot toe.
Een maand waarin we heen en weer geslingerd werden van hoop naar wanhoop, naar niet meer weten wat te hopen. Uiteindelijk was voor de artsen en ons duidelijk dat het eventuele leven dat haar nog te wachten stond Abigaël niet waardig was. Zij die altijd stralend rondliep, die ondanks haar hartafwijking altijd mee deed met alles wat de andere kinderen deden. Zij die zelf bepaalde wanneer de sonde voeding niet meer nodig was, zij die in Marokko ook in het koude water wou zwemmen, zij die gewoon op de crèche meedeed met alle andere kinderen, zij die ………voor velen een wonder was!
Nadat het voor ons duidelijk was dat jouw levensweg te ingewikkeld geworden was heb jij zelf het moment bepaald en ook toen zorgde je weer voor de nodige verwonderingen. Je hebt zelfs de laatste anderhalve week laten zien dat je een vechtertje met een eigen wil bent. Afgelopen zondag was het moment daar, met pijn in ons hart hebben we je moeten laten gaan.
We weten dat jij rust hebt gevonden en dat geeft ons ook rust.
Lieve Abigael,
Ondanks je veel te korte leven, ondanks dat je het nooit zo hebt gezegd, heb je ons: mama, Chaja, Gideon, mij en vele anderen heel veel gebracht en vele harten verovert. Je hebt ons laten zien dat je moet genieten in het heden, dat je moet pakken wat je pakken kunt en niet moet wachten tot morgen. Je weet immers niet wat morgen brengt. Geniet ook van de kleine dingen, geniet van elkaar als gezin, geniet van het leven, het werkte zeer relativerend. Deze wijsheden heb ik echt aan jou te danken en ik zal deze wijsheden altijd bij mij dragen en mocht ik ze ooit vergeten dan kijk ik naar boven, naar jou als ster aan de hemel en daar staat dan: OP HET LEVEN; LE CHAIM!
Ik weet dat jouw ster voor altijd zal schijnen! Ik zal je missen, maar in mijn hart ben je voor altijd!
