Contact

Lieve Abigaël,

De afgelopen tijd heb ik zoveel aan jou geschreven, maar nog nooit heb ik de brief uitgesproken. Lief klein meisje, jouw komst heeft ons hele leven letterlijk en figuurlijk op zijn kop gezet. Twee jaar lang hebben wij geleefd met een onzekerheid, waarvan wij dachten dat overkomt jou niet. De statistieken zijn niet van toepassing op ons. Jij zou het hartekind zijn, die in alle medische boeken als wonder zou worden beschreven. Met jouw energie deed jij niet onder voor een normaal kind, jij zou laten zien dat met deze onmenselijk zware hartafwijking heel goed te leven viel. Je hebt het laten zien de afgelopen twee jaar, wij kunnen alleen nog maar fantaseren over hoe het zou zijn geweest. Maar ook deze weg zou zwaar geweest zijn, als je was blijven leven. Lieve Abby je hebt ons leven en ons hart verrijkt. In jouw korte leventje heb jij voor heel veel mensen heel veel betekend.

Voor ons was je een bijzonder kind, maar ook een even zo normaal kind als Chaja en Gideon. Voor Chaja en Gideon was jij het liefste zusje, voor wie zij alles deden. Jij wist bij hen voortreffelijk je zin te krijgen. Mama Abby wil ‘Muis’ kijken, dat mag toch wel? Zeiden Chaja en Gideon de afgelopen periode regelmatig. Mama Abby zegt dat ze een ijsje wil, dat mag toch wel? En zo wist zij, zo klein als ze was veel zaken geregeld te krijgen.

Een van de favoriete spelletjes van jullie drieën was doktertje spelen. Niet zo raar, natuurlijk, Abby was dan hoe kan het anders de patiënt, een heel geduldige patiënt, die rustig lag te wachten tot het volgende onderzoek, van dokter Chaja en dokter Gideon. Lekker met je hoofd op een kussen, bedekt door een handdoek, uren hebben jullie zo samen gespeeld. Van alle dokterspulletjes wist jij precies hoe ze moesten worden toegepast. De stethoscoop leidde jij met jouw hand wel naar jouw romp, de spatel naar jouw mond, de EEG-stickers werden ook vakkundig geplakt. Weliswaar in spelvorm, maar ook jouw realiteit. Je stond zo onbevangen in het leven. Was zo nieuwsgierig en wist dat wij het beste met jou voorhadden. Alle ziekenhuisopnamen; jij ging er even goedgeluimd naar binnen als weer naar huis, want je kwam altijd in een betere conditie thuis. Onbewust was jij je bewust van het nut van deze bezoeken. Nu hoeft het niet meer.

Wij hebben zoveel geleerd van Abigaël, op vele manieren heeft zij ons de ogen geopend. Ondanks jouw korte leventje, ben jij voor veel mensen van betekenis geweest in hun leven. Daardoor ben je onuitwisbaar in ons bestaan.

 

Lieve allemaal,

Het leven met een hartekindje met deze afwijking ga ik niet verheerlijken. De afgelopen twee jaar waren zwaar, maar ook zeer verrijkend. Als mensen zijn wij gegroeid, door Abigaël hebben wij een dosis levenservaring, wijsheid meegekregen, die anderen hun leven lang nooit zullen opdoen. Jij hebt ons leven oneindig verdiept, zin gegeven en dat dragen wij de rest van ons leven met ons mee.

De afgelopen twee jaar zijn wij doorgekomen met heel veel steun van onze moeders, en goede vrienden, Aid & Sandra voorop, de Schavuiten & het Peuterpalet (Heksenketel).

Wij kunnen nu gaan verwerken, wat er de afgelopen jaren allemaal is gebeurd en het als gezin, familie, onze vrienden, onze kasteelgangers een plaats geven.

In 2005 beginnen wij opnieuw en tegelijkertijd zullen wij onze toekomstplannen herzien. Gelukkig zijn Chaja en Gideon er, biedt ’t Kasteel veel uitdagingen, biedt KPN veel uitdagingen. Biedt het leven genoeg uitdagingen. Het zal niet gemakkelijk zijn, maar wij weten dat wij op veel mensen kunnen steunen en dat wij niet de enige zijn met verdriet om jou en dat troost! 

Samen met jullie dit te kunnen delen, doet ons allemaal goed. Bedankt.