Contact

De operatie: dinsdag 29 oktober

Om 3.50 uur wordt mama wakker gemaakt om jouw voorlopig de laatste borstvoeding te geven, want vanaf 4.00 uur moet je nuchter blijven. Je wilt wel even wakker worden voor een slokje, maar echt enthousiast ben je ook niet.

Abigaël wordt om 7.00 uur wakker, maar ze mag geen eten meer. Papa en mama doen je wel lekker in bad, dat is tenminste nog wat afleiding en dan ben je lekker schoon voor de operatie.

Aangezien mama mee gaat naar de OK en bij jouw blijft totdat je de (eerste) narcose hebt gehad, moet mama in speciale blauwe kleren. Evenals de verpleegkundige die meeloopt, maar ook jij krijgt een speciaal operatieschortje aan, met beertjes erop!

Dan lopen wij even na 8.00 uur naar het operatiecomplex. Papa tilt je en bij de ingang van het operatiecomplex neemt mama jou over. De anesthesist en assistente staan al op je te wachten. Na 10 minuten komen mama en de verpleegkundige al weer naar buiten en ben jij onder narcose. Wij gaan naar huis en proberen daar afleiding te vinden voor de uren dat jij geopereerd wordt.

Om 12.15 uur komt de Thorax gastvrouw naar ons toe en zij vertelt dat de operatie waarschijnlijk nog een uur duurt. De artsen gaan nu beginnen met het afkoppelen van de hartlongmachine. Wij gaan dan een broodje eten in het restaurant van het ziekenhuis.

Om 13.00 uur zitten wij in de ouderkamer van de babyzaal weer te wachten. Om 13.15 uur komt de gastvrouw, zij vertelt ons dat jij elk moment op de intensive care kunt arriveren. Wij lopen met haar mee en moeten even wachten in de Thorax familiekamer vlak bij de intensive care.

Niet veel later komt de gastvrouw samen met de kinderhartchirurg terug. De operatie is succesvol verlopen! Ze hebben de opening in het hart (VSD) ruim weten te vergroten, het bandje (bending) zit mooi geplaatst om de longslagader, de wand (atrium) tussen de twee boezems is verwijderd (dat blijkt beter te zijn voor de volgende stappen) en de vernauwing uit de Aorta is weggesneden. Tot de laatste echo was er discussie tussen de kindercardiologen en de kinderhartchirurgen over de aan- of afwezigheid van een vernauwing in de aorta. De chirurgen zijn van mening dat bij deze hartafwijking er sprake is van een aangeboren vernauwing van de aorta, terwijl de kindercardiologen daar niet van overtuigd zijn.

De aortaboog was beter dan verwacht en daarom hebben ze daar niets aan gedaan. Wel hebben ze geconcludeerd (wat ook al op de echo's duidelijk was) dat je linkerhartklep lekt en dat daar een volgende keer iets aan gedaan moet worden. Nu hebben ze de linkerhartklep alleen met een steekje vastgezet. Vanwege de duur van de operatie, was er geen tijd over om de hartklep nu te 'plastieken'.

Na deze 'prettige' mededelingen mogen wij naar je toe. Je ligt in een eigen kamer (een zogenaamde box) op een groot bed te slapen, gekoppeld aan slangen, infuuspompen en de beademingsmachine. Het ziet er eng uit, maar minder eng dan wij ons hadden voorgesteld. Om jou heen zijn verpleegkundigen druk doende om jouw toestand 'stabiel' te maken, door alle pompen goed in te stellen. Zoals jij daar in jouw bedje ligt, ben je meer een object, dan Abigaël. Ontegenzeggelijk lig jij daar wel degelijk, maar de machinerie neemt het voor vandaag van jou over. Wij zijn toeschouwer, vanuit een hoek in de kamer mogen wij alles gadeslaan. Af en toe kunnen wij jouw handje even vastpakken of jou een aai over je gezichtje geven, maar meer kunnen wij niet doen.

Wij gaan om een uur of tien naar huis. Thuis even bij praten met de oma's die voor Chaja en Gideon zorgen. Zowel om elf uur als om twaalf uur bellen wij nog even om te horen hoe het met jou gaat. Om twaalf uur ben je net van de beademing af, dat is snel en ook wel spannend.