Lieve Amos, Gerda, Chaja en Gideon
Lieve mensen
Spreken over iets dat onzegbaar is. Ik doe een poging.
Mijn leidraad is een zin uit het Hooglied: “Sterk als de dood is de liefde”. En juist over de liefde wil ik een beetje spreken.
Abigaël straalde liefde uit, een fonkelend middelpunt van liefde. In tijden dat het haar goed ging gaf ze veel liefde. Ze was vrolijk en moedig. Ze was alert. Met heel wakkere oogjes hield ze alles en iedereen in de gaten. Ze leefde haar leventje met volle teugen, danste met haar zus en broer op K3, genoot van lekker eten, vooral kaas, en dreef behoorlijk haar eigen zin door, wat ook zo hoort voor een twee en half jarige.
Veel liefde gaf ze ook aan anderen door de manier waarop ze contact maakte, ze hield van contact. Nooit zal ik vergeten hoe dol ze op “de oma’s “ was. Zodra ze ons zag, riep ze “oma, oma”, sloeg haar beide armpjes stevig om onze hals, klampte zich aan ons vast en liefde stroomde over en weer.
In tijden dat het haar slecht ging, vroeg haar kwetsbaarheid om liefde van anderen. De liefde van Amos en Gerda voor haar is onbegrensd. Ze heeft de liefste ouders van de hele wereld, die in grote liefde voor haar gezorgd hebben en in grote liefde haar hebben laten gaan. Maar ook door vele anderen ontstond rondom haar een stralenkrans van liefde. Al die mensen, al die kaartjes, al die e-mail. Zoveel warmte, zoveel solidariteit, zoveel intimiteit met elkaar…….Dat zo’n klein mensje, ons meisje Abigaël, dat allemaal teweeg kon brengen! Zij heeft ons zoveel gegeven, maar het meest van al verbondenheid in liefde.
Abigail, Abigaël, Abbypeppel, Peppel,
Ik zal haar mijn hele verdere leven gedenken als kind van liefde,
Rust in vrede, lieve schat
