Contact

Woensdag 8 oktober

Vandaag, de grote dag, de dag waarna wij al maanden hebben uitgezien.

’s Ochtends zijn wij om ongeveer 7.30 uur bij jou. Jij bent nog niet eens wakker. Fijn, dan kunnen wij ons ochtendritueel gewoon verplaatsen naar het ziekenhuis. Vannacht heb jij jouw sonde eruit gespuugd. Wat een heerlijk gaaf gezichtje heb je zo. Wij houden jou nog lekker even in jouw pyjamaatje, om zo laat mogelijk het OK-‘jurkje’ aan te trekken. Om 8.15 uur is het dan zover, met een verpleegkundige en jouw bedje, waar jij niet in ligt, omdat ik je heerlijk vasthoudt tot bij de toegangsdeuren van de OK, Amos zal met jou mee naar binnen gaan. Ik heb dat een keer meegemaakt en dat vind ik wel voldoende. Bij de deuren gaat het afscheid plotseling een korte snelle zoen en daar ben je al door de deuren met papa en de verpleegkundige. Gelukkig kan ik jullie vanaf mijn plekje nog zien weglopen, omdat de OK-afdeling niet overal hermetisch afgesloten glas heeft en jij kennelijk wordt geopereerd in een – als de deuren openstaan – goed te ziene OK.

Dan komen Amos en de verpleegkundige terug en begint het wachten. De anesthesist is erg aardig en jij mag bij papa op schoot blijven zitten terwijl de eerste anesthetica wordt toegediend. Op papa zijn schoot val jij in slaap, waarna jij heel voorzichtig door twee mensen van zijn schoot wordt getild. Kennelijk is men heel bang, dat wanneer iemand eenmaal geheel en al verslapt is van de anasthetica gemakkelijk iets breekt, omdat alle spieren verslapt zijn.

Wij fietsen weer terug naar huis en beginnen aan onze klusjes die wij zo al verzameld hebben voor deze OK-dag. Gideon is thuis, evenals Hans en Heko en ook Sandra komt nog even een kop koffie drinken. De kaarsen branden al weer. Iets na 12.00 uur fietsen wij weer terug naar het ziekenhuis, want als Chaja straks thuis komt uit school, willen wij niet de onrust creëren/vergroten van snel naar het ziekenhuis toemoeten. Na nog een boodschapje en een lunch, zitten wij net goed en wel in de ouderkamer (J7) als de thoraxgastvrouw zich al meldt bij ons. Jij ligt al weer op de IC. Dat is snel gegaan. Wij lopen met haar mee naar beneden naar de Thoraxgastkamer en wachten op de chirurg, die verslag zal uitbrengen van de operatie.

De dokter is redelijk tevreden over het resultaat van de operatie. Goed tevreden kan hij pas zijn over een aantal weken, althans dat is zijn verklaring en zijn zijn woorden. Jouw hartklep is niet geplastiekt, omdat de ingreep en het resultaat de waarschijnlijk geringe verbeterde werking van de klep, niet tegen elkaar opwoog. Op termijn moet in theorie de kleplekkage verminderen, omdat 30% minder bloed door het hart wordt gepompt. De Glenn-shunt is volledig uitgevoerd. En daar ging het om!

Voorafgaand aan de operatie, bleek tijdens het meten van de drukken dat de druk in de longen nog steeds niet verder gedaald was. De longdruk schommelde nog steeds rond de 19 a 20. In theorie een hoge druk voor de Glenn-shunt. Toch heeft men het aangedurfd om te opereren en na de operatie was de druk in de bovenste holle ader gedaald naar 15 een mooi resultaat. Na de operatie ben jij stabiel de IC op gekomen, met mooie constante drukken. Een constante bloeddruk is kennelijk na de Glenn een belangrijk, zoniet belangrijkste referentiewaarde. Jouw saturatie is nog wel aan de lage kant, schommelt tussen de 55 en 65%, echter de zuurstofwaarde in het bloedgas is steeds 8%-punten hoger. In de komende weken moet de saturatiewaarde langzaam toenemen.

Na deze goede berichten mogen wij naar jou toe!

Jij ligt op bed 1 in de zaal. En ligt er ondanks alle infusen en bewakingsdraden heel rustig, ontspannen bij. De verpleegkundigen en artsen zijn voor het moment tevreden.

Later op de dag, begin van de avond, wanneer de anasthetica uitgewerkt begint te raken, wordt jij onrustig. Bed 1 is van de hele IC qua geluid ook de meest onrustige plek, waarna ook vrij snel wordt besloten om jou toch maar weer op een aparte box te leggen. Box 4 deze keer, die is nieuw voor ons. Op de box lig jij veel rustiger en hopelijk bevordert het alleen liggen alleen maar jouw herstel.

Met een gerust, tevreden gevoel gaan wij terug naar huis, tot morgen.