|
Vrijdag 11 juni
Het beeld
blijft hetzelfde. ’s Ochtends
hangerig en in de loop van de dag krijg je meer energie. Je drinkt
weinig vandaag en plast nog minder. Waardoor je aan het einde van de dag een
negatieve vochtbalans hebt van 700 (!). Vandaag wordt er een echo gemaakt van de nieren, om vast te stellen of de nieren zichtbaar ontstoken zijn. Op de echo zijn twee hele mooie nieren te zien en geen ontsteking (!), zeer waarschijnlijk is er geen sprake van een nierbekkenontsteking (!). De arts-assistent en supervisor die jou vandaag onderzoeken, constateren wel een oorontsteking in jouw rechteroortje en een rode keel. Een bovenste luchtweginfectie lijkt zeer waarschijnlijk. Ook praten wij even door over jouw saturatie, en geef ik aan dat ik het raar vind, dat de saturatie tijdens deze opname nog niet is opgemeten. Dat verandert meteen. De kinderzaal heeft een hele futuristische saturatiemeter, die als een ‘wasknijper’ op een vinger wordt gezet. Eerst natuurlijk als voorbeeld mijn saturatie en die van Lobke, de verpleegkundige, gemeten, allebei 98. 100 is een onmogelijk te meten waarde voor het apparaat. Jouw saturatie is des te verrassender: 80, 81 ... Sinds december 2003 is er niet meer zo’n hoge saturatie gemeten, wauw! Zou dat komen door al dat extra vocht in jouw bloed, waardoor het volume toeneemt, het bloed minder stoperig is, beter stroomt, etc...? Maar eens een keer navragen bij de kindercardioloog. Op de
kinderzaal verblijven twee hele leuke meisjes van 4 en 10, die helemaal idolaat
van jou zijn, en omgekeerd. Dat maakt het verblijf op de afdeling een stuk
aangenamer. De kinderzaal
kent een vast programma per dag, waarbij de ouders niet betrokken zijn, zoals
ontbijt, lunchen en avondeten met alle kinderen van de kinderzaal en een
activiteit met de pedagogische medewerk(st)er. Zolang uitslagen van de bloedkweek en urinekweek nog niet bekend zijn, blijven de artsen jou preventief behandelen tegen een mogelijke infectie.
|