|
|
|
|
Dinsdag 13 mei: de hartcatheterisatie
De
HC gaat sneller en klinisch voorspoediger dan wij hadden verwacht. Wij zitten
net op de fiets, als de secretaresse belt dat Abigaël al weer op vercouver ligt
en wij dus eigenlijk weer op de babyzaal worden verwacht. Wanneer wij net op de
afdeling zijn, komt onze arts al aangelopen en kunnen wij meteen een
terugkoppeling krijgen: -
de
druk in de longen is nog steeds te hoog. De gemeten waarde 19 is dezelfde waarde
als gemeten tijdens de operatie van januari en is dus niet gedaald, naar
minstens 15 (bij voorkeur nog lager, ’t liefst 10); -
de
banding zit goed strak; -
het
hart is nog altijd erg groot, maar desondanks goed in staat om het bloed weg te
pompen; -
de
aortaboog blijft fragile, maar er zijn geen (nieuwe) vernauwingen; -
de
druk voor en achter het (in oktober vergrote) VSD is hetzelfde – wat ook
betekent dat het bloed goed wordt weggepompt aan weerzijde; -
de
kleplekkage wilde men bekijken met een slokdarmecho, echter het
slokdarmecho-apparaat was kappot. Toch
een andere boodschap, dan die waarop wij hadden gehoopt. Volgende
week dinsdag zal onze arts Abigaël presenteren in het grote overleg en de
vervolgoperatie bespreken. Haar vermoeden is dat deze hoge longdruk gevolgen zal
hebben voor de Glenn-operatie, zoals die steeds is besproken met ons. Echter het
betekent ook weer niet dat er niet geopereerd zal worden, alleen een zeer
aangepaste Glenn: Glenn oude stijl of Glenn met shunt. Met andere woorden een
minder standaard operatie, die daardoor een langer herstel zal betekenen voor
Abigaël. Afwachten dus weer, waaruit maar weer blijkt dat Abigaël een complexe
hartafwijking heeft.
|
Amos is ’s ochtends al vroeg in het
LUMC om bij Abigaël te zijn en om haar mee weg te brengen naar de cat-kamer.
Onze kindercardioloog is er al, en begroet Abigaël met de woorden: ‘Daar heb
je m’n lievelingetje’ (en wij zijn er zeker van dat ze dat meent).
De
dame zelf, was de vrolijkheid zelve, ook al weer ‘wakker’ tegen het eind van
de HC. Tegen de voorschriften in, werd zij zittend de vercouverkamer uitgereden.
De HC wordt via een bloedvat in de lies ingebracht, waarna met een drukverband
het vat dicht gedrukt wordt, en zitten betekent toch een aanzienlijke belasting
op het been. Liggen dus!