|
Dag 5: Dinsdag 7 januari Vannacht heb
jij heel goed geslapen, heel goed! Je krijgt duidelijk meer rust in jouw lijfje,
eindelijk! Je knapt duidelijk op en zoekt via jouw ogen contact. Grijpt naar speelgoed, reageert op geluiden en activiteiten, 'zwerft' in jouw bedje om speelgoed te pakken. Bijna als een normale baby, alleen veel draden en twee infusen die de mobiliteit beperken. Vandaag heb je ook een paar keer op schoot gezeten en
heerlijk lang in de hangmat gelegen. Praktisch experimenteren moet toch ook af
en toe kunnen, zelfs in het ziekenhuis? Dus heeft de verpleegkundige een hangmatje
opgehangen. Lig jij ook eens in een andere houding. 's
Middags komt de intensivist langs met het bericht dat bij een operatie niet
alleen geprobeerd zal worden om het bandje strakker te zetten, maar dat er
waarschijnlijk meer dient te gebeuren. Eerst dient duidelijk te worden, waarom
jouw hartje zo groot is, voordat er kan worden geopereerd. Of
zoals de dokter in het weekeinde al heeft gezegd: "Wij hopen van alle kwaden, de minste kwade
oplossing te kunnen kiezen." Van dit bericht worden
wij niet echt vrolijk. Wat moeten wij dan? Afwachten? Hopen? Wij kunnen ook zo
weinig doen. Ja, er zijn voor jou. Later op de middag komt ook jouw cardiologe nog kort langs om even te praten en te vertellen dat er vanmiddag in Amsterdam het zogenaamde grote overleg is, met alle kindercardiologen van het VU, AMC en LUMC en kinderhartchirurg(en). Tijdens dit overleg zal zeker uitgebreid stil worden gestaan bij jouw medische (hart)situatie. Onze
kindercardiologe zal vanavond na 19.30 uur de
bevindingen van het overleg aan ons komen vertellen.
|