Contact

Dag 7: donderdag 9 januari

Om 7.30 uur zijn wij in het ziekenhuis. Jij bent al wakker en hebt het operatiekleedje al aan.

De kinderhartchirurg (hij heeft ook de vorige operatie uitgevoerd) legt ons uit wat hij hoopt te gaan doen: 

- het aneurysma verwijderen en een nieuwe patch aanbrengen;

- de mitralisklep dichtzetten; en,

- het bandje strakker zetten. 

De aanwezigheid van een aneurysma betekent een aanzienlijke complicatie voor de operatie. Voordat de hartlongmachine is aangesloten, kan het aneurysma scheuren met alle complicaties van dien. Wanneer eenmaal de hartlongmachine is aangesloten, en dus het bloed uit het hart is, kan het aneurysma 'geen' complicaties door scheuring meer opleveren. Van deze boodschap schrikken wij. Dit hebben wij ons niet gerealiseerd. Van een uitgebreide operatie, wordt het ineens ook een risicovolle operatie. Het zal voor ons allemaal een heel spannende ochtend worden.

Om 13.55 uur belt jouw verpleger van de IC dat jij om 14.30 uur van de OK zal afkomen. Verder weet hij niets, niet of de operatie geslaagd is of niet.....

Als wij om 15.00 uur aankomen in het ziekenhuis zit jouw verpleger van vandaag (de EVV-er) al bij jouw bedje en jij oogt rustig en stabiel (althans in IC-termen).

De chirurg komt ook bij jouw bedje staan en vertelt dat de operatie goed is verlopen en is geslaagd. Het aneurysma was groot, en bedekte de hele linkerzijde van jouw hartje. Gelukkig was onder de patch voldoende nieuw weefsel ontstaan, waarmee de opening kon worden gedicht. Geen nieuwe patch en dus geen kans op een passief aneurysma. Door het aneurysma was ook een verkleving ontstaan met de longen, die ongedaan is gemaakt. De mitralisklep is gesloten. Het bandje om de longslagader kon niet vaster worden gezet, bij iedere poging dipte de saturatie, dus dat ging niet. Desondanks kon de chirurg door drukmeting constateren dat de longdruk al lager is geworden (wat een positieve opmaat is voor de echte tweede operatie, de Glenn). Ook was de longslagader achter het bandje verwijd en is de longslagader op die plek, vaster gezet.

Een complicatie van van de verkleving of aneurysma is dat de onderste kwab van de linkerlong niet goed functioneert. Na de operatie is over de linkerlong geen ademruis te horen, waar duidt dit nu weer op?

Amos en ik zitten tot 20.15 uur bij jou. Zowel de Intensivist als verpleegkundige zeggen expliciet een paar keer dat jij het zo goed doet, dat jouw toestand zo stabiel is. De boodschap voor ons is duidelijk: Zij vinden dat het naar omstandigheden goed met jou gaat.

Wij kunnen dat ook merken. Jij ligt rustig in jouw bedje. Alle controlewaardes zijn stabiel en in in het 'goede' waardegebied. Wij horen geen verontrustende piepjes, zoals na de eerste operatie. En ook geen geagiteerde acties rondom jouw bed. Zelfs op het wegzuigen van slijm uit de longen, reageer jij weliswaar licht onrustig, maar jouw saturatiewaarde blijft goed, terwijl na de vorige operatie, de saturatiewaarde erg dipte na slijm wegzuiging. Dit alles doet ons goed.

Op weg naar huis zijn wij dan ook vol goede moed. Hebben we nu alle complicaties achter de rug en op de weg 'naar boven'?

Enthousiast bellen wij familie en goede vrienden op, om deze bemoedigende eerste uren na de OK. te vertellen. Met een rustig gemoed gaan wij slapen, de spanning van ons af glijdend.

Voor nu, zijn dat voldoende goede berichten.