|
Maandag 14 juni
De uitslagen
zijn binnen. In de
bloedkweek zijn geen bacteriën gevonden! In de
urinekweek zijn sporen gevonden van vijf bacteriesoorten, wat er vier teveel
zijn voor een gemiddelde ontsteking! Zelfs de bacterioloog is geraadpleegd.
Conclusie: Katheteriseren, om urine te kweken en te onderzoeken. Weer een akelig
onderzoek! Sinds deze week weet jij heel goed dat de behandelkamer tranen en
pijn inhouden, en begin jij bij voorbaat te huilen. De verpleegkundigen, die jou
niet zo goed kennen, zeggen steeds heel belangstellend: ‘Je hebt haar toch wel
voorbereid’. Voorbereid, ze weet het zelf al wel! Ook de blaaskatheter wordt
niet in één keer goed ingebracht. Dus na binnenkomst van een tweede
verpleegkundige om jou in bedwang te houden lukt het. Meisje het is allemaal zo
akelig, zo naar en zo pijnlijk, voor jou, maar ook zo voor jouw bestwil. ’t
Liefst wens ik je nul onderzoeken toe en altijd thuis, maar wat kan er dan wel
allemaal niet gebeuren? Gelukkig zit er urine in jouw blaas, want het wil ook wel eens gebeuren dat een blaas net helemaal is leeg geplast, en de drie bekertjes zijn snel gevuld. Aangezien het vochtinfuus weer is gestopt, plas jij wat minder frequent en uitbundig, maar ’t is gelukt en nu maar wachten op deze uitslagen. Twee van de drie uitslagen zijn morgen bekend, en als die ook goed zijn, dan ... NAAR HUIS?! Vandaag heb je ook een half uurtje met de pedagogisch medewerkster in een soort van kinderdagverblijfachtige setting gespeeld. ’t Leek net Heksenketel. Alleen was jij het enige kindje. Op Heelkunde en Hematologie lagen ook geen kindjes van jouw leeftijd. Jammer, maar jij hebt leuk gespeeld.
|