|
InleidingZondag
28 september vertrekt Amos naar Amerika en Canada voor zijn werk en zal tot
vrijdag weg blijven. Oma Tannie (moeder van Gerda) komt bij ons in Leiden om
Gerda te helpen. Zaterdag zijn opa en oma al gekomen. Opa Luit vertrekt maandag
weer naar Meppel om te fitnessen en te schaken en zal donderdag weer terug komen
voor Leids Ontzet en Amos zijn verjaardag. Maar de week verloopt totaal anders.
Luit is ’s maandag nog niet vertrokken of tante Catrien belt uit Elburg, dat
oma Frederiks een longontsteking heeft en er zeer slecht aan toe is. Het is niet
de eerste keer dat oma Frederiks er slecht aan toe is, maar ditmaal hebben ook
de artsen haar aangeraden om in overleg te treden met haar zus, Tannie. Oma Tannie
kan niets anders doen, dan naar Elburg vertrekken en Gideon, Abigael en ik
zwaaien haar uit, als zij met de trein vertrekt.
’s Middags
weer terug naar Leiden om op tijd bij Chaja haar school te zijn, omdat de
moeders een speelafspraak hebben gemaakt, tussen Chaja en Mark. Woensdag een
rotdag. Nog steeds geen bericht van het LUMC, geen enkele vooruitgang, en de
afhankelijkheid van de situatie breekt mij op. Ook oma Frederiks lijkt
ogenschijnlijk geen enkele positieve dan wel negatieve progressie te maken. Zou
ze dan net als eerdere keren hiervoor, toch de kracht hebben om ook dit weer te
overwinnen? – Zij is al eerder door de arts ‘doorverklaart’, maar toch
weer gaan ademen. Verassen kan zij ons wel. Nergens lijkt
schot in te zitten. Donderdag, wanneer Heko en ik
net terug zijn van alle kinderen naar hun opvang te brengen, en wanneer ik meer
bezig ben met mijn oma, belt het LUMC al: Abigaël
staat op de (OK)lijst voor volgende week donderdag, woensdag opname. Wat een
opluchting, wat een week, eindelijk schot in de zaak. Meteen Amos in Vancouver
wakker gebeld om het nieuws te vertellen. Oma Frederiks
haar situatie verslechterd nu toch een beetje, en de artsen hebben een
morfinepompje aangebracht, weliswaar met een hele lage dosering, maar toch. De
betekenis die ik toeken aan deze actie, is toch onomkeerbaar. Nu zal zij toch
niet meer beter worden? Het enige spannende is nu, wanneer komt oma te
overlijden en kunnen wij bij de begrafenis zijn. Als naamgenote en oudste
kleindochter hoop ik dit laatste toch heel erg. Wanneer Amos net thuis is van zijn trip, belt Luit dat oma Frederiks vanochtend om 7.15 uur heel rustig is overleden, in aanwezigheid van haar kinderen en schoonkinderen. Een raar begin van de dag. Enerzijds opluchting over het definitieve anderzijds ook verdriet over het definitieve. Het is goed zo, oma heeft haar einde heel erg gewenst al jaren, alleen ... De begrafenis is dinsdag.
|