Contact

Maandag 22 november

Vannochtend om 6.15 uur werd er opgebeld.

Het ziekenhuis. Ik wist meteen dat het niet de verpleegkundige was om te vertellen dat Abigaёl had bewogen. Dat voorgevoel klopte. Het was de dienstdoende intensivist om te vertellen dat Abigaёl een CT-scan zou krijgen. Over dertig minuten zal de uitslag aan ons doorgebeld worden. Er is nu kennelijk een neurologische aanleiding om dat te doen. Bij een neurologische controle, vannacht, stonden haar oogpupillen verschillend en ook haar hartritme was wat verhoogd.

Helaas loopt de lengte van de CT-scan uit, doordat het eerste CT-scanapparaat kapot is. Uiteindelijk worden wij om 7.45 uur opgebeld dat de uitslag positief is. Bij nader inzien blijkt deze conclusie toch niet helemaal de juiste. De wat meer ervaren artsen zien, met de wetenschap van wat vrijdag is gebeurd, toch iets op de rechterachterkant. Wat dat precies betekent? Maar ook is er vannacht iets gebeurd? Woensdag zal er weer een CT-scan plaatsvinden, om te kijken wat het beeld is. Morgenochtend om 8.30 uur zal een EEG worden gemaakt. Dan moet duidelijk worden of er sprake is van een epileptisch insult, en of de linker- en rechterhersenhelft activiteit gelijk is. Mogelijk kunnen ze ook de beschadiging die te zien is op de CT-scan zien. Spannend, spannend.

Er is hersenactiviteit, dus geen coma.

De hersenbeschadiging die er is, wordt door de neuroloog, intencivist, cardioloog afgedaan als lichte, beperkte hersenbeschadiging. Let wel, op basis van wat ze zien. Zij houden ook een slag om de arm, en zeggen ook allemaal dat het voor hun heel spannend is. Er val pas echt iets te zeggen als Abigaёl wakker is. Daar zijn alle artsen het wel over eens dat ze wakker wordt.

Door de lange duur van de uiteindelijke CT-scan is Abigaёl helemaal vermoeid. Alle progressie van gisteren is teniet gedaan. Bij terugkomst van de CT-scan was jij helemaal koud. Jouw temperatuur is gezakt tot 27,8° en ook de saturatie is gedaald tot 55%. Jouw lijfje moet nu ook hard knokken om deze gebeurtenis weer te boven te komen. De stikstof is weer aangesloten en alle bijbehorende medicatie is daarom ook weer terug: de noradrenaline, de dormicum. De dormicum was helemaal gestopt, ook omdat jij zo diep in slaap bent, heb jij waarschijnlijk de dormicum niet nodig. Maar de dormicum als medicijn is wel beter als je weer zo diep wordt beademend.

Ook de nieren functioneren maar ten dele. Ze scheiden wel genoeg vocht met mineralen af, maar geen ureum met de resten slaapmedicatie. Het hoge ureumgehalte in jouw lijfje, alleen al is voldoende verklaring voor de spierslapte en de diepe slaap. Daarom is vandaag begonnen met een speciaal eiwit-beperking dieet.

Ook werd vandaag bekend dat toch een lymfevat is geraakt. Een vaak voorkomende bijwerking van de Fontanoperatie. Om dit weer te genezen is een dieet nodig, wat bestaat uit ‘korte’ vetten. Het cynische voordeel is dat Abigaёl waarschijnlijk nog wel een tijd in het ziekenhuis ligt. En dit laatste dieet zes weken duurt. De dietiste kan toezien op de juiste voeding. Gelukkig.

Ook lijkt het erop dat de rechterlong ‘geknakt’ is. Althans door de druk van de beademing is mogelijk lucht bij de rechterlong gekomen, die ervoor zorgt dat de rechterlong niet volledig kan worden beademd. Omdat deze lucht niet op de plek zit van de pleuradrain, moet ook de lucht aangeprikt worden, om te kunnen ‘ontsnappen’.

Vandaag is ook de zevende dag dat alle lijnen in jouw lijfje zitten, dus ook die zijn vervangen. Je CVD-lijn is verplaatst van jouw linkerhalsje naar de linkerlies. De arterielijn zit nog wel steeds in jouw rechterhand.

Al met al wederom een enerverende lange dag.

Oma Tanny is vanavond bij je. Amos kan ook rustig een hele tijd bij jou zitten. Maar ik vind het op dit moment erg heftig en spannend om bij jou te zitten. Mijn hele gestel zal pas weer rust vinden, wanneer ik met eigen ogen heb kunnen zien dat jij je ogen weer opent of een voetje beweegt. Toch vind ik dat wij veel bij jou moeten zijn, om te laten voelen dat wij aanwezig zijn, dat wij jou steunen er voor jou zijn. Al kunnen wij dan zo, zo heel weinig doen. Ik houd dan maar jouw handje vast en praat wat tegen je. Leg een arm om jouw hoofdje of een washandje op je koortsige koppie. ’s Avonds zingen wij slaapliedjes, vanavond zal oma Tanny dat doen. Abigaёl het zijn heel, heel lange dagen, waar geen einde aan lijkt te komen. De onzekerheid knelt. Konden wij maar even in de toekomst kijken, om te zien waar dit naar leidt.

M. de mama van N. heeft al zo vaak gezegd, dat iedere keer voordat zij de IC opstapte, zij zich wapende, alsof ze de arena instapte. Dat houdt je twee uur vol en dan weer even weg om te ontspannen. Nu weet ik wat zij bedoelde te zeggen.

Volgens de artsen kan de huidige ‘status’ nog een paar dagen duren. Wakker zal Abigaёl niet worden, voordat haar nieren weer functioneren. Nogmaals wachten, wachten, wachten en vechten, vechten, vechten door Abigaёl.